خبرگزاری راسک: سازمان صحی جهان (WHO) اعلام کرده است که در فاصله‌ی ۱۶ تا ۳۰ آگست سال ۲۰۲۵، بیش از ۱۳۹ هزار مهاجر افغانستانی از طریق گذرگاه‌های رسمی ایران و پاکستان به این کشور بازگشت داده شده اند. بر اساس گزارش این سازمان که روزیک‌شنبه، ۱۶ سنبله، منتشر شد، از این تعداد، بیش از ۶۵ هزار تن از مرز اسلام‌قلعه بیش از ۱۰ هزار تن دیگر از گذرگاه اسپین‌بولدک وارد افغانستان شده اند.
سازمان صحی جهان در گزارش خود تأکید کرده است که با تشدید روند اخراج مهاجران افغانستانی از کشورهای همسایه، به ویژه ایران، نیاز به ارائه خدمات فوری صحی برای بازگشت‌کننده‌گان افزایش یافته است. این سازمان افزوده است که برای رسیدگی به مشکلات درمانی و صحی مهاجران اخراج شده، ۹ مرکز خدمات صحی اولیه در گذرگاه تورخم فعال است و شفاخانه ۲۰ بستر عاجل نیز خدمات فوری درمانی را در اختیار بازگشت‌کنندگان قرار می‌دهد.
گزارش افزوده است که برنامه واکسیناسیون این سازمان نیز در تورخم ادامه دارد و طی این مدت بیش از ۸۷ هزار تن در برابر بیماری‌های پولیو و سرخکان واکسینه شده‌اند. به گفته سازمان صحی جهان، این واکسیناسیون‌ها برای جلوگیری از شیوع بیماری‌ها در میان جمعیت بازگشت‌کننده حیاتی است، زیرا بسیاری از آن‌ها پس از سال‌ها مهاجرت دسترسی به خدمات صحی منظم نداشته‌اند.
در درحالیست که مسوولان کمیسیون طالبان در امور رسیدگی به امورمهاجران، روز یک‌شنبه اعلام کرده اند که روزگذشته، دو هزار و ۲۱۵ خانواده مهاجار در ادامه روند اخراج مهاجران از پاکستان و ایران به کشور بازگردانده شدند.
بازگشت‌های اخیر نشان‌دهنده فشارهای فزاینده مهاجرت اجباری است؛ بیش‌ترین بازگشت‌ها از ایران در مرز اسلام‌قلعه ثبت شده و در عین حال، تعداد بازگشت‌کنندگان از پاکستان نسبت به نیمه نخست ماه آگست تقریباً سه برابر افزایش یافته است. سازمان‌های بین‌المللی مدد رسان هشدار می‌دهند که این روند می‌تواند باعث ایجاد بحران انسانی و افزایش نیازهای فوری در زمینه غذا، سرپناه و مراقبت‌های صحی در مناطق مرزی و استان‌های مقصد شود.
با این حال، مسوولان سازمان صحی جهان تأکید کرده‌اند که تنها فراهم کردن خدمات صحی کافی نیست و توجه به حمایت‌های اجتماعی و روانی، به ویژه برای کودکان و زنان بازگشت‌کننده، از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است. این گزارش همچنین نشان می‌دهد که مهاجران افغانستانی همچنان با تهدید اخراج، ناامنی و فقدان امکانات اولیه در کشورهای میزبان مواجه هستند و این امر بر سلامت جسمی و روانی آنان تأثیر می‌گذارد.
