نویسنده: گیل بارندالر
خبرگزاری راسک: به گزارش فارن پالیسی، پس از سال‌ها دودلی و تأخیر، متحدان ایالات متحده سرانجام به بازسازی و تقویت نیروهای نظامی روی آورده‌اند. در نشست سالانه ناتو در ماه جون، کشورهای عضو تعهد کردند که دست‌کم پنج درصد تولید ناخالص داخلی‌شان را به امور دفاعی و زیرساخت‌های مربوط اختصاص دهند. در شرق آسیا نیز دولت‌ها به‌طور فزاینده کشتی‌های جنگی و موشک تولید می‌کنند تا در برابر چین قدرتمندتر و تهاجمی‌تر آماده باشند. با این حال، یک پرسش اساسی همچنان بی‌پاسخ مانده است: چه کسی این حجم از جنگ‌افزارهای نو و پیشرفته را به‌کار خواهد گرفت. درس اصلی جنگ روسیه و اوکراین روشن است: «کثرت نیرو» همچنان تعیین‌کننده است. امروز بیش از نیم میلیون سرباز در امتداد جبهه‌ای به طول هزار میل رو‌به‌روی هم صف‌آرایی کرده‌اند؛ نشانه‌ای آشکار از پایان عصر جنگ‌های محدود ضدشورشی و عملیات‌های کوتاه‌مدت.
حتی گسترش طیاره‌های بی‌سرنشین نیز این واقعیت را تغییر نداده است. در اوکراین حدود ۷۰ درصد تلفات به درون‌ها نسبت داده می‌شود، اما مدیریت همین فناوری به سربازان بیشتری نیاز دارد. بسیاری از ارتش‌های اروپای غربی هنوز ساختار کوچک و حرفه‌ای پساجنگ سرد را حفظ کرده‌اند. ارتش بریتانیا تنها ۷۰ هزار سرباز تمام‌وقت دارد کمترین میزان در سه قرن اخیر. ارتش آلمان نیز با ۱۸۰ هزار نیرو، تنها یک‌سوم اندازه‌اش در دوران جنگ سرد است. در صورت بروز بحران، برای هر دو کشور دشوار خواهد بود که حتی یک لوا سنگین رزمی را در کمتر از یک هفته آماده سازند. این در حالی است که در اوکراین، هر طرف بیش از ۳۰۰ لوا در میدان دارد. جاپان با وجود تجهیزات مدرن، با بحران شدید جذب نیرو روبه‌روست. ارتش این کشور سال گذشته تنها ۳۰ درصد هدف جذب سربازان تازه‌وارد را تکمیل کرد و میانگین سن سربازان به نزدیک ۴۰ سال رسیده است.
کوریای جنوبی گرچه با خدمت اجباری و سه میلیون نیروی ذخیره در ظاهر آماده‌تر است، اما بحران جمعیتی آن به‌شدت نگران‌کننده است. کاهش ۲۰ درصدی شمار سربازان طی شش سال اخیر و نرخ باروری ۰٫۷۵ تولد برای هر زن پایین‌ترین نرخ در جهان آینده ارتش این کشور را تهدید می‌کند. پولند پس از حمله روسیه به اوکراین به‌سرعت واکنش نشان داد. این کشور با تصویب «قانون دفاع میهن» بودجه دفاعی‌اش را به نزدیک ۵ درصد GDP رسانده و قراردادهای کلان خرید تسلیحات از کوریای جنوبی امضا کرده است. در کنار آن، برنامه «خدمت داوطلبانه یازده‌ماهه» هزاران جوان را جذب کرده و نیروی دفاع زمینی با بیش از ۴۰ هزار سرباز نیمه‌وقت تشکیل داده است. بحث بر سر بازگرداندن سربازگیری اجباری در غرب دوباره داغ شده است. وزیر دفاع آلمان، بوریس پیستوریوس، آشکارا از این موضوع سخن گفته و در بریتانیا نیز سیاستمداران برجسته، از جمله نخست‌وزیر پیشین ریشی سوناک، احیای «خدمت ملی» را مطرح کرده‌اند.
چه کسی جنگ‌افزارهای نوین جهانی را به‌کار خواهد گرفت؟
ما را دنبال کنید
مطالب مرتبط
- تبلیغات -
